- dolubədən(li)
- sif. Dolğun, bir qədər kök, ətli-canlı.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
dolubədən(li)
Look at other dictionaries:
dolub-boşalmaq — f. 1. Aramsız surətdə bir şeylə dolmaq və boşalmaq. Şəhərin arvadları dəstə dəstə hacının böyük bacısı Pərinin evinə dolub boşalmaqda idilər. Haqverdiyev. Həmin axşam Yunisin evi qonaqlarla dolub boşaldı. M. C.. 2. Dərddən, qəmdən, kədərdən… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
lağbalağ — (Bakı) ağzınadək dolu. – Vedrə lağbalağ dolub … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
şirran — I (Culfa, Şərur) damda yığılan suyu axıtmaq üçün nov, novça. – Yağış suyu şırrannan axır (Şərur); – Əvin şırranına bax, hava dolub, bəlkə yağış yağar (Culfa) II (Füzuli, Şuşa) şəlalə. – Uşaxlar şirranın altında çimir (Füzuli); – Fındıxlı göldən… … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
tağan — (İmişli) dolaşa. – Tağan dolub şuma, səpdiycən götürür tumi … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
anlaşılmaz — sif. Başa düşülməyən və ya başa düşülməsi çətin olan, mənası aydın olmayan. Anlaşılmaz söz. Anlaşılmaz fikir. Kütlə üçün yazılan kitablarda qəliz və anlaşılmaz sözlər işlətməməli. – Gecə yarısı avam camaat məclislərə dolub, mollanın ərəbcə dediyi … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
çökəlmək — f. Çökək əmələ gəlmək, içəri batmaq. <Sila> gülərkən ovurdları çökəlir, bu vaxt gözə çox şirin görünürdü. S. Vəliyev. <Mərcanın> çökəlmiş (f. sif.) ovurdları dolub boşalmağa, qırışmış dodaqları əsməyə başladı. B. Bayramov … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dolmaq — f. 1. Bir yerə daxil olub onu doldurmaq, başdan başa hər yerini tutmaq, boş yer qoymamaq. Evə adamlar doldu. Otağa soyuq hava doldu. Miniklər gəmiyə doldular. – Sar gəlsin dağa dolsun; Bülbüllər bağa dolsun. (Bayatı). Mal qara kəndə dolub hayküy… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
hinduşka — is. <rus.> Qırqovul ailəsinə mənsub ətlik iri ev quşu; loş. Hinduşka əti. Hinduşka ferması. – Gülsəhər Müşgünazgilin qapısını döyəndə həyətdəki qazlar çığırışdı, hinduşkalar bərkdən səs elədi. Ə. Vəl.. Gözünü yumub qulaq asırsan, gah elə… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ibarə — is. <ər.> 1. Kəlam; iki və ya bir neçə kəlmədən ibarət tərkib. Gözlüyümü gözümə taxıb bir yerindən bu ibarəni çətinliklə oxuya bildim. C. M.. . . Bir parça əlfaz və ibarələri cənab mütərcim eyni ilə rusdan türk lisanına tərcümə etməkləri… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
kankanbaşı — is. köhn. Kankanların başçısı. Qoca kankanbaşı son nəfəsində bərk dolub qəhərləndi. S. R … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
